NİLÜFER

"Çakıroğlu" olmak diye bir idolizm vardı benim hayatımda. Her soyadım zikredilişinde ister istemez bu gururu benliğimde duyardım. Bunun akabinde ailemle duyduğum iftiharın bende çok ayrı bir yeri vardır. 1976 yılı 9 Ocak’ta dünyaya geldim. Karlı bir kış gecesinin sabahına karşı doğan sadece bir kız çocuğu değildim. Babam yetmişli yıllarda Almanya'da işçi iken sürekli bir kız çocuğuna sahip olmak istediğini duyardım ben onun dilinde. 6 yıllık gurbet hayatının sonunda babam Almanya'da veda eder. Annem ilk doğan yavrusunu henüz 52 günlük bir bebekken kaybeder. Ardından iki ağabeyim Arif ve İdris dünyaya gelir. Annem ilk evladını anlatırken:

-"Sarı saçlım, mavi gözlüm." diye her zikredişinde gözleri buğulanır, ciğer yankısıyla göğsü kabarırdı. Babamın sürekli kız çocuğu arzusu bir tutkuya dönüşür. Rahmetli teyzemden duyardım:

-"Eğer bir kız çocuğum olursa uğruna 4 kurban keseceğim. Koynumda büyüteceğim. Damadım olacak kişiyi baş köşeye oturtacağım evime geldiğinde."

...